Spotkanie z Joanną Pucis

Zrób sobie prezent na Mikołajki – 6 grudnia zapraszamy do DeCoterii (ul Ząbkowska 16) o godzinie 19.00. na spotkanie z Joanna Pucis i promocję jej nowego tomiku Znaki nieszczególne.
Spotkanie poprowadzi Dorota Ryst. Na zakończenie tradycyjny Turniej Jednego Wiersza.


Joanna Pucis debiutowała w latach studenckich spotkaniami autorskimi w krakowskiej Piwnicy pod Baranami. Jest laureatką wielu konkursów poetyckich. Publikowała swoje utwory w prasie literackiej i almanach (m.in. Praska Przystań Słowa). Jest współzałożycielką Grupy Twórczej „OKNO” oraz Stowarzyszenia „Salon Literacki”. W 1999 roku wydała tom wierszy Przeciwświatło. Prezentuje swoją twórczość na wieczorach autorskich mających formę spektakli, w których słowo współgra z muzyką i obrazem. Bierze czynny udział w życiu literackim i kulturalnym Warszawy.

Nota z tomiku Znaki nieszczególne:
Urodziłam się i wciąż mieszkam w Warszawie. Patrzę po swojemu i przetwarzam po swojemu. Moja praca jest dla mnie nauką zdrowego rozsądku, a moja córka – przepustką do beztroski. Nie mam planu na życie – po prostu żyję. Z rzeczy współczesnych najbliższa jest mi idea “slow movement”. Znaki nieszczególne to mój drugi tomik, ale dla mnie kolejny debiut.

* * *

codziennie o 6.30 rano dzwoni bóg
nie ma pełnego zasięgu
najwyżej kilka ulic
jego klasyczny dzwonek budzi tylko śpiące gawrony
upchane po gałęziach do granic iluzji
i wtedy bóg się odzywa
gardłowym krzykiem obwieszcza
Niekończący Się Początek Listopada
Wielki Festyn Mgły
smutek po przystępnej cenie
zestawy cieni pod oczy
przemoknięcia do suchej nitki
przewiania do szpiku

wszystko dla ludzi

stragany wypełnione po brzegi deszczem
kuszą szarością
kramiki z wiatrem
przyciągają przeciągami

dajemy się ponieść

rekonstrukcja

oto bitwa warszawska 1920
w Kobyłce pod Warszawą
polegli bez krwi na szarych płaszczach i kurtkach
wśród nich Ulrich von Jungingen – zdążył wrócić
spod Grunwaldu wczorajszym inerregio

flaneria – jak dowiaduję się z radia to bezcelowe włóczenie
się po mieście mitrężenie czasu
flaneruję Wałem Miedzeszyńskim
tą dobrą drogą wzdłuż niedobrej rzeki
obie pozwalają uwierzyć w podbiegunowe niebo

oto mój własny cud
nad Wisłą bez zwycięstwa
bo nie udaje mi się rekonstrukcja przeszłości
co najwyżej kawałki fińskiego jazzu albo kilka
epizodów zrodzonych z okoliczności