Spotkanie autorskie z Agnieszką Tomczyszyn-Harasymowicz

Zapraszamy na kolejną odsłonę Praskiego Slalomu Poetyckiego, tym razem w nowym miejscu na naszej trasie. W najbliższą sobotę zapraszamy na spotkanie autorskie Agnieszki Tomczyszyn-Harasymowicz.

Spotkanie poprowadzi Paweł Łęczuk.
Po spotkaniu turniej jednego wiersza z nagrodą od Entropii.
Po turnieju tradycyjny literacki after, na który zaprasza dj ściema.

Agnieszka Tomczyszyn-Harasymowicz
ur. w 1971 roku, ukończyła polonistykę i historię na Uniwersytecie Opolskim. Pracuje w gimnazjum w Głuchołazach. Debiutowała tomem Gdyby tak miłość w 2000 roku. W 2004 wydała Kobiety, a w 2011 gównazjum.pl.

Fascynuje się tańcem towarzyskim, opiekuje się młodzieżą uzdolnioną literacko.

Jest laureatką wielu konkursów literackich, m. in. w 1999 roku wyróżniona została Nagrodą Specjalną Marszałka Sejmiku Województwa Opolskiego, a w 2000 roku nagrodą Twojego Stylu. W 2008 roku zdobyła Grand Prix w XV Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej w Katowicach, a w 2011 została laureatką VII Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Michała Kajki oraz Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego o Laur Czerwonej Róży w Gdańsku; nominowana do druku autorskiej książki w IV i V Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Kazimierza Ratonia w Olkuszu
(2009 r./2010 r.). W 2012 r. wyróżniona w IV OKP O Granitową Strzałę.
Drukowała m. in. w Toposie i Autografie.

Kilka wierszy z cyklu „Owoce morza”

jeżowce

strefa dennych wód słonych sprzyja odurzeniu;
skóra się nie broni. przebijasz ją kleszczykami i ssiesz,
ruchomo osadzone w nas kolce podrażniają receptory,
kotwiczymy w sobie do następnego przypływu.

wprowadzone w ciało toksyny prowokują kołysanie;
brwi chowają jadowe szpilki i budzi się wrażliwość na dotyk;
w układzie hemalnym zdarza się przecież obecność serca.

sercówki

małe ostrygi wdrapują się w objęcia Morfeusza, wybrzuszają czakry,
na pewno przyjdę i zjemy owoce morza, popatrzymy w kosmos;
światło przeniknie do głębi i zatracisz się w złudzeniu,
że błyszczę mocniej niż inne kobiety.

rozgrzeje nas skórka nasączona szczyptą imbiru;
nocą nie mamy czasu na wybudzenie, warto kochać,
gdy przegrzebki i sercówki pasują do białego wina;
będziemy tak długo się masować, aż strawimy w sobie kolce.

rozgwiazdy

dzielą nas szkarłupnie, nazywasz je rozgwiazdami, bywasz precyzyjny
nawet na rafie koralowej; dla symetrii zrobiłeś dwa tatuaże: dziennego
i nocnego węszenia. w tym ekosystemie męczy cię kochanie jednej kobiety;

na słonych warstwach skóry uwidacznia się gwałtowne nasłonecznienie,
wieczorem przywierasz do cienkiego lodu whisky, dorosłe szkarłupnie
podobnie jak ludzie – nie posiadają głowy. nasze wakacje bywają wspólne
nocą, kiedy okna na ocean wypełnia tkanka łączna. rankiem wewnętrzny
szkielet wapienny wysuwa na powierzchnię ciała igły.